ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΄΄ΝΟΙΩΘΩ ΝΤΡΟΠΗ΄΄
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ :
«ΝΙΩΘΩ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΄΄ ΕΠΙΚΑΙΡΑ΄΄
Με την εφηβική ζωντάνια που διαθέτει, τον αμείωτο πατριωτισμό του, μαζί με το κοφτερό μυαλό του που έχει την ικανότητα να διεισδύει στις αληθινές αιτίες των γεγονότων, ο Μίκης Θεοδωράκης παρακολουθεί όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα του σήμερα, ανησυχεί βαθιά και δηλώνει αφοπλιστικά «παρών».
Ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης παραχώρησε στα «Επίκαιρα» μια συνέντευξη εφ’ όλης της πολιτικής ύλης.
«Η
ντροπή που νιώθω είναι απέραντη όχι μόνο γιατί δεν μπορώ να αντιδράσω, αλλά πιο
πολύ γιατί βλέπω γύρω μου όλους αυτούς τους διαμορφωμένους από τους πολιτικούς
μου αντιπάλους να δέχονται αδιαμαρτύρητα τον ευτελισμό της χώρας μας, φτύνοντας
έτσι πάνω στις θυσίες και στο αίμα που έχυσε η γενιά μου για μια Πατρίδα
Ελεύθερη, Ανεξάρτητη και Υπερήφανη». Λόγια του μεγάλου μας Μίκη, ο οποίος στην
Ελλάδα του σήμερα αισθάνεται, όπως ο ίδιος δηλώνει, «σαν ένα αιχμάλωτο θηρίο
μέσα σε κλουβί». Στη συζήτηση που ακολουθεί, ο Μίκης Θεοδωράκης μίλησε για την
εξωτερική και εσωτερική πολιτική, για τους πολιτικούς του σήμερα και του χθες,
για τους ακέραιους πατριώτες που ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν, για τα λάθη
μας, για την οικονομία και το πανταχού παρόν Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για
τους μετανάστες, για την Ελλάδα που ξημερώνει.
Δυστυχώς η πολιτική μας κουλτούρα υπήρξε και
εξακολουθεί να είναι μυωπική. Βλέπει κάθε φορά το δέντρο και σπανιότατα το
δάσος. Και όταν λέω «δέν-τρο», εννοώ το προσωπικό συμφέρον και στην περίπτωση
της πολιτικής το κομματικό. Οι έννοιες «Έθνος», «Πατρίδα», «Λαός» είναι απλές
λέξεις που τις θυμόμαστε μόνο σε μεγάλες καταστροφές που συνήθως δημιουργούμε
εμείς οι ίδιοι. Βλέπε Μικρασία, Εμφύλιος, Κύπρος, Δικτατορία και σήμερα
ΔΝΤ.
Η δική μου παιδεία υπήρξε εξαρχής διαφορετική και το απέδειξα με την ίδια τη
ζωή μου. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είχα μπροστά μου δύο επιλογές: είτε να
κλειστώ στον εαυτό μου είτε να επιδιώξω να ενταχθώ στην κοινωνία, πράγμα που
τελικά έκανα, για να βρεθώ σε διαρκή διαφωνία ειδικά με κόμματα και πολιτικές
και να παραμείνω ουσιαστικά μόνος με ελάχιστες εξαιρέσεις έως σήμερα.
